MOCM HONDA CM 400 “CITY FERAL”

Written by ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ. Posted in projects in Greece

Κέρκυρα Κέρκυρα με το ποντικονήσι, με τα καντούνια τα στενά…και με τα custom μηχανάκια. Και όποιος νομίζει οτι ο στίχος έχει λάθος ας τσεκάρει το άρθρο και θα αναθεωρήσει. Και γι’ αυτό θα είναι υπεύθυνος ο Αντρέας (MoCM) και το όμορφο μηχανάκι που έχει κατασκευάσει.

1) Σε ποιο μότο βασίζεται το project και σε τι στυλ έχει διαμορφωθεί;

Η Κατασκευή βασίζεται σε μια παλιά Honda CM400 του 1983.

Βρισκόταν παρκαρισμένη για μερικά χρόνια στην αυλή μου, καθώς ιδιοκτήτης της (ο φίλος μου ο Θοδωρής) δεν είχε χώρο να την αποθηκεύσει, ενώ δεν ήταν και σίγουρος τι να την κάνει.

Εγώ την χαλβάδιαζα όλο αυτό το διάστημα, χωρίς βέβαια να έχω σκεφτεί λεπτομέρειες για την επερχόμενη ανακατασκευή της, μέχρι που πρότεινα στον Θοδωρή να μου την δώσει και αυτός δέχτηκε.

Το project ξεκίνησε κάπως απότομα.

Μόλις είχα τελειώσει μια άλλη μοτοσικλέτα και δεν ήταν στα άμεσα σχέδιά μου μια άλλη κατασκευή. Εκείνο το διάστημα σκεφτόμουν να κατέβω ως MoCM στην Αθήνα για την έκθεση “THE WHEEL TO BUILD” με 2 μοτοσικλέτες, αλλά ξαφνικά ήρθε το δίλημμα. Το στοίχημα για το αν θα προλάβαινα να φτιάξω και την CM άρχιζε αν με εξιτάρει, παρόλο που φαινόταν χαμένο εξ αρχής, μιας και ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος!

Τελικά, ένα απόγευμα, καθώς την χαζεύαμε με τον φίλο μου τον Περικλή, την κάναμε βίδες χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι. (vid)

O γρήγορος σχεδιασμός που έγινε τις επόμενες ήμερες δεν απείχε πολύ από το τελικό αποτέλεσμα, αλλά ο αυτοσχεδιασμός είναι ένας αναπόσπαστος παράγοντας που εμπλουτίζει την δημιουργικότητα και δίνει χώρο για έκφραση.

Όσον αφορά το στυλ της, είναι γεγονός οτι ζούμε σε μια εποχή όπου τα στυλ και οι ονομασίες έχουν σταμπιλαριστεί για τα καλά, τόσο που έχουν αρχίσει να κατηγοριοποιούνται με βάση πολύ μικρά στοιχεία και διαφορές και κάποιος που είναι «εκτός παιχνιδιού» δεν μπορεί να τα αναγνωρίσει.

Το συνονθύλευμα αυτών των στοιχείων μπορεί να οδηγήσει σε κάτι πολύ όμορφο, αλλά και σε κάτι εντελώς χάλια! Οι ισορροπίες είναι αρκετά ευαίσθητες και καμιά φορά η υποκειμενικότητα παίζει και αυτή σημαντικό ρόλο.

Την ονόμασα City Feral. Εμπνεύστηκα το όνομα από τις συνθήκες υπό τις οποίες υλοποιήθηκε το project (μια παράσταση που έτρεχα εκείνο το διάστημα και λεγόταν Feral και από πολλές άλλες επίκαιρες τότε καταστάσεις).

«Feral» σημαίνει ζώο/αγρίμι, οπότε, αν συνδυάσουμε το όνομα με το Design και το φανταστούμε μέσα στην ζούγκλα μιας πόλης, θα έλεγα ότι το στυλ της είναι κάτι σαν: City Rat / Street Track-Brat / Cafe κ.λπ. Βike…

2) Τι εργασίες έχουν γίνει στο μοτέρ;

Το μοτέρ λύθηκε εξ’ ολοκλήρου για να ανακαλύψω ότι υπάρχουν κάποια θέματα, πράγμα που έκανε ακόμη πιο απίθανο το ενδεχόμενο να κατέβει και αυτή η μηχανή με τις άλλες δυο στην έκθεση!

Ένα από τα θέματα που με ταλαιπώρησαν στον κινητήρα ήταν και η ραγισμένη γλίστρα αλυσίδας, μιας και δεν μπορούσα να βρω άλλη εύκολα. Μετά είχαμε να δώσουμε μάχη με ελατήρια, βαλβίδες, δίσκους, φλάντζες κ.λπ…

3)Τι εργασίες έχουν γίνει στο πλαίσιο και στα περιφερειακά;

Το αρχικό στήσιμο της μοτοσικλέτας έφερνε σε τσόπερ (πράγμα καθόλου βολικό). Πριν προλάβει να μείνει ο σκελετός ατόφιος, άρχισε το κουτσούρεμα. Σε πρώτη φάση έφυγε ότι προεξείχε και μετά κόπηκε για αρχή το πίσω μέρος.

Το αρχικό ήταν να κρατήσω της αναρτήσεις περίπου όπως ήταν. Το κάτι παραπάνω απλώς δεν θα το προλάβαινα. Εδώ είναι που έρχονται δυο φίλοι για καφεδάκι και σου βάζουν φιτιλιές! Έτσι, μετά από την παρέμβαση των φίλων Paganeli και Criss από την “Aποθήκη” δεν υπήρχε άλλη επιλογή: Ένα ακόμη στοίχημα είχε μπει μπροστά, το Monoshock! Για την υλοποίησή του ο σκελετός χρειαζόταν ακόμη πολύ κόψιμο αλλά και ενίσχυσή του ψαλιδιού.

Μια ακόμη αξιοσημείωτη κατασκευή ήταν και το κάθισμα, που από έξω έχει ξύλο άλλα από μέσα έχει κολληθεί σίδερο σαν προέκταση του σκελετού και βάσει για την ανάρτηση. Επίσης ξύλινη είναι η επένδυση στα καπάκια του μοτέρ: ένα πανέμορφο ντεπόζιτο από KZ που με μικρομοντάρισμα εφάρμοσε τέλεια.

Τα ηλεκτρολογικά αναπροσαρμόστηκαν, αφού διαιρέθηκε η πλεξούδα και πολλά μέρη της πέρασαν μέσα από το σκελετό ώστε να καταλήξουν (χωρίς να είναι εμφανή) στα διάφορα τμήματα αλλά και σε μια μπαταρία λιθίου που έχει τοποθετηθεί σε ένα πλαίσιο αλουμινίου (εκεί που πριν βρίσκονταν το διπλό stand).

Τα πίσω φλας βρίσκονται μαζί με το στοπ ανάμεσα από το ξύλινο κάθισμα, ενώ τα μπροστά στο φανάρι και στην τιμονόπλακα, μιας και αναφέραμε το μπροστινό σύστημα πέρα από τα λάδια, φλάντζες στις μπουκάλες, ρουλεμάν, το δύσκολο συμμάζεμα των καλωδίων κλπ στην προσπάθεια να μείνει όσο πιο μίνιμαλ μπορεί, αφαιρέθηκε το στροφόμετρο ( και πολλά άλλα εννοείται) και έχει προστεθεί μόνο ένα κοντέρ και αυτοσχέδια clip-ons. Η απλοϊκότητα αυτή αναδεικνύει το επιθυμητό στιλ και δημιουργεί μια αρμονική ισορροπία μεταξύ του «άγριου» και του «κυριλέ-φινετσάτου» που φέρνουν π.χ. τα ξύλινα σημεία όπως τα φτερά.

Μια ακόμη πρόκληση ήταν το πως να πάνε τα πόδια πιο πίσω ώστε να αλλάξει η θέση οδήγησης και η αλλαγή από δυο σε μία «Mad max» εξάτμιση.

4) Υπάρχουν εργασίες που θα γίνουν στο μέλλον πάνω στην μοτοσικλέτα;

Λόγω του deadline για την συμμέτοχη στην έκθεση, δεν υπήρχε ο απαραίτητος χρόνος ώστε να ολοκληρωθούν κάποια πράγματα. Ίσως να χρειαστεί μια καλύτερη ρυθμιζόμενη ανάρτηση Μonoshock. Δεν αφαιρέθηκε η βάση του τιμονιού (παρόλο που θα έδειχνε καλύτερα), καθώς τα clip-ons ενδεχομένως να κουράζουν τον αναβάτη (πράγμα σύνηθες) και αυτός προτιμήσει την προσθήκη κάποιου (7/8″) τιμονιού.

5) Ποιο το δυνατό και ποιο το αδύνατό της σημείο;

Το δυνατό της σημείο είναι σίγουρα το μοναδικό της στιλ!

Αυτό απαρτίζεται από το συνδυασμό πίσω μέρους, με το Μonoshock, το κάθισμα, την εξάτμιση και τον καθαρό πισινό. Το μπροστινό σύστημα δεν προεξέχει ενοχλητικά πάνω από την καμπύλη του ρεζερβουάρ, το οποίο ευθυγραμμίζεται με το κάθισμα. Η μοναδικότητα των ξύλινων φτερών επίσης κάνει την διαφορά και συμπληρώνει το αποτέλεσμα αρμονικά.

Τα αρνητικά στοιχεία στις μοτοσικλέτες αυτού του είδους είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους. Στην ουσία, παρόλο που μπορεί τα γνωρίζεις προτού να υπάρξουν, τελικά τα δημιουργείς και τα παντρεύεσαι! Όχι, δεν έχει ανέσεις. Τέτοιες μοτοσικλέτες τις περιγράφει κανείς σαν μια όμορφη γυναίκα με ψηλά τακούνια! Είναι όμορφή, είναι σέξι, κυκλοφορεί και βγάζει μάτι, άλλα… δεν περπατάει άνετα. Άσε που μπορεί να έχει και παραξενιές η μανδάμ! Επιπλέον, σκληρό κάθισμα, δύσκολη θέση οδήγησης και άλλα αναμενόμενα. Αλλά μπρος στα κάλλη τι’ ναι ο πόνος…

6) Τι χρήση θα έχει η μοτοσικλέτα (βολτάδικη, καθημερινή, θα την έχεις να την βλέπεις, κ.λπ.)

Η μοτοσικλέτα νομίζω πως είναι για μικρές βόλτες, π.χ. μέσα στην πόλη, για μόστρα, μπαρότσαρκα και καφέ, να περνάει από δίπλα σου και να αφήνει ένα ερωτηματικό – θαυμαστικό στα μάτια! Επίσης, σίγουρα θα στόλιζε μια βιτρίνα ή μια έκθεση. Έχει κάτι το μοναδικό, το όμορφα εκκεντρικό και πάνω σε αυτό το concept βασίζεται και η χρήση της.

Με εξιτάρουν τα projects οπότε προχωρώντας στο μέλλον με περισσότερες κατασκευές (μιας και δεν είμαι συλλέκτης) προβλέπω την υιοθέτησή της από ενδεχόμενο αγοραστή.

7) Έχεις άλλες μοτοσικλέτες και ποιες;

Εκτός από το προηγούμενο ανάλογο project (η τρίτη μοτό, που πια ανήκει σε άλλον και δυστυχώς δεν καταφέραμε να την δούμε όπως ήταν προγραμματισμένο στην έκθεση) την Kawasaki gpz 305, έχω την «Bonny One», μια κατασκευή βασισμένη σε μια Triumph Bonneville του 2008 με πολύ λίγα χιλιόμετρα, μια Honda CB400N (μάλλον το επόμενο project), μια CBrs250, μια BMW R26 στο σαλόνι (!) και αυτήν που κυκλοφορώ και με την οποία ταξιδεύω πιο πολύ, την Moto Guzzy v7 classic του 2011.